Hələ də Avropa, Qərb dünyası "əzabkeş erməni xalqının" acı taleyi üçün göz yaşı axıdır

Ötən yazılarımızda bir məqam vurğulanmışdı ki, "erməni soyqırımı" ermənilərə sanki məcburi, iradəsindən asılı olmadan təlqin olunan hadisədir. Ona təlqin olunur ki, türk sənin düşmənindir. Türk səni təqib edir. Beyinə doldurulan bu təlqin sayıqlaması bütün erməni cəmiyyətində emosional kütlük yaradır. Ayrı-ayrı fərdlərdə şəxsiyyətin enməsi hadisəsi baş verir. Araşdırmaçı Ə.Əroğul bu qənaətdədir. Belə bir elementin bariz nümunəsi təqib sayıqlaması ilə özünü siyasi sərsəm kimi ortaya atan, siyasi əxlaqsızlığın mucəssəməsi kimi xarakterizə olunan Zori Balayanla silahdaşı Silva Kaputikyanın özü ola bilər: "Z.Balayana rəğmən bu tip daşnak manqurtları haqqında orta fikir də yürütmək olar. Onlar türk qonşularına normal hissiyyatlarını itirmişlər. Turklərə qarşı soyuqqanlıdılar, biganə münasibət gostərirlər. Daxilən isə onlarda türklərə qarşı qəzəb, kin, nifrət, dözümsüzlük kimi hisslər meydana cıxır. Bu hisslərə qapılmış daşnak qadınları daha qabarıq şəkildə özlərini gülünc halda aparırlar".
Silva Kaputikyan və bu tip daşnak qadınları yalanı həqiqət kimi qəbul edir və yalan haqqında həqiqət kimi danışırlar: "Zori Balayan Sovet hokumətinin movcudluğu dövrundə belə, 22 noyabr 1988-ci ildə İrəvanda kecirilən respublika fəallarının
toplantısında acıq-aşkar soydaşlarını Azərbaycan turklərini Ermənistandan kutləvi şəkildə cıxarmağa cağırır. Urəyi soyumaq bilmir. Bir toplantıda 4 dəfə tribunaya qalxır. Qaraqışqırıq edir, haray-həşir salır, şivən qoparır. Nəhayət, istəyinə nail olur.
Butun toplantı iştirakcıları daşnak manqurtuna cevrilir. Təhtəlşüur – şüursuzluq halına kecir. Yırtıcılıq kimi heyvani hisslərin oyanışı fəallaşır. Məhvetmə, dağıtma instinktlərindən faydalanırlar. Qadağan olunanları pozmaq, buna nail olmaq daşnak manqurtlarına xüsusi ləzzət verir. Nəhayət, 25 noyabr 1988-ci il tarixdə Ermənistan KP MK-sı qərara alır ki, "Qarabağ" təşkilatının iştirakı ilə respublika 5 dekabr 1988-ci ilədək Azərbaycan türkündən tam təmizlənsin. Daşnak manqurtları ixtiyari erməni elementində türk simasında, türk mənsubiyyətində məharətlə dəhşətli və barışmaz düşmən obrazı yaratmışlar. Hər bir erməni elementinə türkə qarşı anadangəlmə kin və qəzəb, hədsiz nifrət hissi aşılamışlar. Dunyanı culğamış
daşnakların təbliğat maşını bu sahədə işini elə qurub ki, nəinki hər bir erməni elementini, hətta dünya insanının özünü belə, ruhi karlıq və ruhi korluq girdabına yuvarlaya bilmişlər. Tərəqqipərvər insanlar belə erməni yalanına, saxtakarlığına,
riyasına, məkr və hiyləsinə, ikiuzluluyunə inanmışlar. Guya həmişə özgəsinin torpağında gözü olan, öldurən, capıb-talayan, təcavüzkar, gunahsız, dinc, əliyalın insanları qanına qəltan edən millət türk olub, oldurulən, təcavuzə məruz qalan, daim qonşularını sülhə, barışığa səsləyən, əzilən isə erməni xalqıdır. Hələ də Avropa, Qərb dünyası "əzabkeş erməni xalqının" acı taleyi uçün göz yaşı axıdır.
Daşnak manqurtlarında daha bir daşnak isteriyası, ikinci cəhət – şəxsiyyət anomaliyaları özünü qabarıq şəkildə gostərir. Belə şəxsiyyət pozuntusu antisosial daşnak psixopatlarının, isteriklərinin həm özlərini, həm də onları əhatə edən adamların şəxsiyyət enmələrinə səbəb olan xasiyyətlərinin disharmoniyasında gündəlikdə rast gəlinən haldır. Bu kimi hallar daşnak manqurtlarının bicliyi deyil, eybəcərlikləridir. Bu eybəcərlik bəzən dələduzluq kimi də qiymətləndirilə bilər. Daşnak manqurtu və ya erməni dələduzu Arkadi Manucarov Xankəndində kecirilən mitinq zamanı kutlə qarşısında bəyan etmişdi ki, əgər sözüm doğru olmasa, özümü bu Lenin meydanında asacağam. Manucarovun nə sözü doğru olur, nə də özünü asır".
Ermənilərin başqa bir eybəcərlikləri torətdikləri cinayətin izini tez bir zamanda itirmək bacarığındadır: "Buna imkan yoxsa, onlar ən azı isti-isti izi yayındırmaq, dolaşığa salmaq, vaxt qazanmaq ucun cinayət hadisələrinin torəmə səbəblərini şubhə altına aldırmağı bacarırlar. Bu qəbildən yuzlərlə, minlərlə faktlar gostərmək olar ki, daşnak manqurtları bir tərəfdən təxribatlar torədib öz günahlarını Azərbaycan türklərinin üstə atır, o biri tərəfdən də qələmə sarılıb havadarlarından, himayəcilərindən imdad, kömək istəyirlər.
BMT-nin səlahiyyətli numayəndəsinin Xankəndinə səfərini yaxşı xatırlayıram. ORT-nin "Xəbərlər" proqramına baxırdım. Birdən onu gordum ki, vilayətin inzibati binasının meydancasında iri gövdəli, boynu qalstuklu erməni məmuru boyu boyundan balaca, cəkisi cəkisindən aşağı olan Sayrus Vensin qabağında asfalta cökdu. Dizlərini yerə qoyub yaltaqcasına qonağın ayaqları üstə əyildi. Cənab Vensin ayaqqabılarının açılmış bağlarını bir xadimə ədasıyla dartışdırdı. İlmək kecirib dikəldi".
Başqa halda daşnak isteriyası daşnak manqurtlarında sinir sisteminin funksional
pozuntuları, daha doğrusu, nevrotik sindromun yaşantısı olaraq ruhi tarazlığın
olmamasında özünü göstərir: "Polyar xarakterlər, yəni bir-birinə əks qütblər, əks tərəflər bir-birlərini ustələyir. Mülayimlik, təbəssum, zarafat və xeyirxahlıq gərginliklə, əsəbiliklə, kəmhövsələliklə, bədxahlıqla əvəz olunur. Nəticədə daşnak manqurtları ağlını itirir, vəhşiləşib yırtıcıya dönürlər. Yeri gələndə soydaşını belə parcalayıb məhv edirlər. Qarabağ hadisələrinin qızğın cağlarında daşnak ideoloqları Ermənistan ictimaiyyətinə belə bir şuar əxz etdirmişdilər: "Qarabağ bizim, Qarabağ erməniləri sizin olsun!"
Bu, nə demək idi?! Məgər bu mesajın acması "Qarabağı bizə verin, Qarabağ ermənilərini sizə qurban veririk" – demək deyildimi?! Dunya
ermənilərinin katolikosu Vazgen isə İrəvanın Teatr meydanında deyirdi ki, 3 milyon ermənini qurban verməyə hazırıq, təki Qarabağ Ermənistana verilsin. Silva Kaputikyan isə vəhşi, dişi vaşaq kimi Teatr meydanında qıvrılıb acılırdı. Ağzı köpüklənə-köpüklənə oz həmtayfalarına davakarlıq, barışmazlıq hissləri aşılayırdı: "Qarabağ ucun hamımız oləcəyik"– deyə bağırırdı.
Başqa bir xarakterik hadisəyə diqqət yetirək. Deyirlər ki, 1989-cu ildə Azərbaycandan Ermənistana köçmüş iki erməni qardaş kolxozda traktorcu işləyirmişlər. Tarlada iş zamanı onlardan biri Azərbaycan dilində mahnı oxuduğu ucun daşnak manqurtu tərəfindən möhkəm döyülür. Qardaşı koməyinə catıb deyəndə – "Siz vəhşisiniz, biz Azərbaycanda hec də pis yaşamırdıq. Nahaqdan torpaq davası qaldırıb bizi didərgin saldınız. Bəyəm bilmirsiniz ki, Qarabağ Azərbaycan torpağıdır? Axı kim öz doğma torpağını sizə verər?" Bu sözlərdən sonra daşnak manqurtları "Şurdvadz hay" ("donmuş erməni") deyə-deyə onu döyüb öldürürlər".
Bu da daşnak manqurtlarının, daha doğrusu, daşnak psixopatlarının sonucda ciddi təfəkkur pozuntusuna məruz qalmasının bir timsalıdır: "Təfəkkur pozuntusu daşnak manqurtunu qatil həddinə gətirib cıxarır və demək olar, o, artıq potensial daşnak terrorcusuna cevrilir. Eqoistlik və başqalarının fikri ilə razılaşmamaq psixologiyası onların görüş dairəsini insani keyfiyyətlər cərcivəsindən kənara cıxarır. Xəyalən qurduqları məhdud dairə icərisində fırlanırlar. Başqalarının fikirlərini daima inkar edir, tənqidi fikirləri rədd edirlər. Onlar üçün bir həqiqət var - yalnız özlərinin fikirləri mövcuddur. Daha doğrusu, "turk duşmənciliyi" yaşam fəlsəfəsi, həyat devizləridir. Kim "turk duşmənciliyi"ni qəbul etmirsə, bununla razılaşmırsa, onları yabancı və duşmən kimi qəbul edirlər. Bu tip şəxsiyyət pozuntusu olan daşnak manqurtları olduqca qəddardırlar. Öz məqsədlərinə catmaq ucun ölüm-dirim mübarizəsi aparmağa qadirdilər. Uşaqlıq cağlarından, daha doğrusu, doğulduğu gündən antitürk ruhunda tərbiyə olunan emənilər qazandıqları xasiyyət pozuntularıyla ozlərini manqurtlaşdırırlar. Mubahisə edən şəxsin düzgün olduğunu başa duşsə də, oz səhv fikrindən əl cəkmir, düzgün olduğunu müxtəlif yollarla qeyri-səmimi şəkildə olsa da isbat etməyə calışır. Silva Kaputikyanın məntiqinə baxın: "Türk özü lənətlənməlidir, amma sözləri doğrudur"– deyir. İstər Silva Kaputikyanın, istərsə də Zori Balayanın manqurtluğu özünü inkar, antisosial, cəmiyyətə zidd gedən şəxsiyyət pozuntusu tipində göstərir. Bu tip daşnak manqurtlarında turk olana adi insani munasibətin olmaması belələrini ən qəddar hərəkətlərdən də cəkindirmir. Türkə əzab-əziyyət vermək, onun şəxsiyyətini alcaltmaq, ona qarşı sərt hərəkətlərə əl atmaq, düşmən mövqedə
durmaq bunlar üçün qəbul edilən adi haldır". Bununla yanaşı, bir cox hallarda belə, ermənilər özlərini kimlərə qarşısa qayğıkeş, tərifəlayiq adam kimi təqdim etməyi də bacarırlar. Onların bu eybəcərliklərinə inanan insanlar yanıldıqlarını hiss etdikcə peşmancılıq cəkirlər: "Bu tip daşnak manqurtları türk olana əzab verməkdən zövq alırlar. Bu, daşnak sadizminin ən iyrənc formasında özünü büruzə verir. Hec cür inana bilmirsən ki, ilk ixtisas peşəsi həkim olan, jurnalist kimi fəaliyyət göstərən, sonra isə özünü yaradıcı şəxs kimi göstərərək əlinə qələm alan bir tip - daşnak manqurtu Zori Balayan türk fobiyası fonunda heyvani işlərlə yaşayaraq öz vəhşiliyini yazılarında belə təsdiqləyəcəkdi: o, 1996-cı ildə nəşr etdirdiyi "Ruhumuzun canlanması" adlı kitabında hansı rəzilliklə kecirdiyi hissləri təsvir edir. Xocalıda əsir duşən 13 yaşlı türk uşağının qatili olmasından necə də rahatlanır: "13 yaşında türk uşağının başından, sinəsindən və qarnından dərisini soydum. Saata baxdım, türk uşağı 7 dəqiqə sonra qan itirərək oldu. İlk sənətim həkimlik olduğuna gorə humanist idim. Ona görə də türk uşağına etdiyim bu əməllərə gorə də özümü xoşbəxt saymadım. Amma ruhum xalqımın bir faizinin qisasını aldığı üçün sevincdən qürurlanırdı. Dostum Xacatur daha sonra
ölmüş türk uşağının cəsədini hissə-hissə doğradı və onu türklə eyni kökdən olan itlərə atdı".
Hətta vəhşi, yırtıcı heyvanlar quduzluq infeksiyasına tutulduqda belə, öz həmcinslərinə Zori Balayan və onun dostu Xacatur kimi munasibət bəsləmir. Ağız atmırlar. Belə cıxır ki, Z.Balayana görə bədii yaradıcılığa kecməsi onu vəhşiləşdirən peşə olub. Əslində Zori Balayan, dostu Xacatur kimi daşnak psixopatlarının vəhşanə hərəkətlərə yol vermələri onların disforiya tutmasında deyil, türk duşmənciliyi fikri ilə nəfəs almalarından doğur.

Uğur