Səbr elə can Azərbaycan Hadisə

Səbr elə can Azərbaycan

Anadolumuz və qədim türk yurdları, tarixi çox geniş, qədim və zəngin keçmişə sahibdir... Hər oxuduğumuzda, duyduğumuzda çox maraqlı hadisələr şahid oluruq. Bəzən böyük qəhrəmanlıq dastanına, bəzən çox kədərli hadisəyə...
Bir böyük sevinclə qarşılaşdığımızda yaddaşımızı alt-üst edən bir drama şahid oluruq, təəssüfflər...
Sonra dişimizi sıxırıq...
Sonra ya səbr deyirik...
Sonra yumruğumuzu sıxırıq...
Yenə ya səbr deyirik...
Əvvəlki gün kədərli və kədərli olduğu qədər də düşündürücü bir xəbər düşdü agentliklərə...
Şərəfsiz Ermənistan, sərhədi qoruyan azərbaycanlı qardaşlarmıza atəş açaraq, öncə iki Azərbaycan əsgərini şəhid edərək, beş əsgərin də yaralanmasına səbəb oldu.
Bu xəbəri izləyərkən hələ də yeni yazdığım “İstiklal Yolu” adlı kitabında yer alan
“Derbend Karakol Baskını” ağlıma gəlir.
Bu gün Ermənistan torpaqlarında yaşayan ermənilərin hamısı şərəfsizdir...
Şərəfsizdən betər itdir...
Şərəfsizlik ermənin qanında, soyunda var... Dünən erməni qrupları Türkiyənin qurulması zamanı məkirli oyun oynayırdı...Tarix boyunca heç Bizans oyunundan və şərəfsizliyindən əl çəkməyən bu qruplar!
Dünən Kastamonu İlgaz dağında, Qarabağda, bu gün isə Tovuz rayonunda sərhəddini qorumağa çalışan qəhrəman Azərbaycan türklərinə xaincəsinə arxadan atəş açmaqdadır!
Türklərin yenidən silkələnib ayağa qalmağa çalışdığı Qurtluş Savaşı illərində İneboludan qadını-kişisiylə çiyin-çiyinə cəbhəyə silah çəkən silah-sursat, əsgərimizin gücünü qırmaq məqsədilə məkrli tələlər quran və dərhal sonra İlgaz dağı keçidində yer alan Dərbənd polis bölməsinə basqın edərək biri kastamonlu, dördü çankırılı birlikdə beş əsgərimizi şəhid edən bu şərəfsiz sözdə dövlətim deyə yaşayan ermənilər deyildimi?
“Mən itə baxmaram, itin sahibinə baxaram!”
Yaxşı, əhalisi 3 milyon belə olmayan, bu şərəfisiz soysuz itlərin arxasında kimlər var?
Başda Fransa olmaqla gizlidən-gizliyə Rusiya və İsrail yoxdurmu?
Yaxşı, bu dövlətlərin dünən məqsədi nə idi, bu gün nə istəyirlər?
Dünən türklərin İngilis mandatından xilas olmağını istəməyən bu qərb dövlətləri bu gün tam müstəqil Türkiyədən narahat deyillərmi zənn edirsiniz?
İllərcə erməni itləri təhrik edərək, həm Türkiyənin həm də Azərbaycanlı qardaşlarımızı incitmədilərmi?
Daha Qarabağ qətliamı yaddaşımızdaykən, bu itlər indi nə etmək istəyirlər?
Cənub bölgəsində PKK deyilən canilərə sizə müstəqil dövlət quracağıq deyərək təhrik edən bu canilər deyildimi?
Amma o köhnə Türkiyə yoxdur daha...
Şimali İraqdakı oyunu igid əsgərlərimiz pozdu... İtin sahibi məyus oldu.
Suriyada oyun pozuldu, itin sahibi məyus oldu.
İndi Liviyada Hafter deyilən terrorçu şəxsin arxasında kim olduğununu düşünürsünüz?
Fransa və Rusiya deyilmi?
Yaxşı bunların məqsədi nədir?
Təbii ki, dünən nə idisə, bu gün də eyni ssenaridir...
Dünən “Türkləri yox edənə qədər savaşacağıq” deyə bir düşüncə yox idimi?
300 milyon türkün, iqtisadiyyatda, texnologiyada müstəqil silahlanmada üstəlik “bir olub, iri olmasından”qorxan bu şərəfsiz düşüncə təəssüff ki, dayanmaq bilmir.
Əziyyət çəkəcəyik...!
Tələsməyəcəyik...!
Əvvəl PKK sonra Suriya, daha sonra Liviya...
Təbii ki, sıra sənə də gələcək şərəfsiz Ermənistan...
Necə ki, Dərbənd polis bölməsinə basqın edən soysuz, şərəfsizlərin cəzası verilibsə, Qarabağda qətlə yetirdikləri körpələrin, qadınların və günahsız insanların və bu gün məkrli şəkildə etdiyi azərbaycanlı qardaşlarımızın intiqamı alınacaqdır...
Mərhum böyük şair Abdurrahim Karakoç və mərhum tanınmış xalq ozanımız Ozan Arifin illərcə azərbaycanlı qardaşlarımızın çəkdiyi əziyyətlərdən o tanınmış şeirlərindən bir bölümünü tarixə yazmaq üçün paylaşıram...

-Qarabağ

Bəxtinə ağlayan Azəri qızı
Sən Qarabağ deyirsən, mən qarayazı
Boşluqda çırpınır Türkün avazı
Sanma ki dərdərin azı bizdədir
Sizdəki yaranın özü bizdədir.
‘Gəl qardaş’ deyirsən gələcək yol yox
Şəhidlər qəbrinə qoyacaq gül yox
Çiləsiz saat yox, davasız il yox
Güllələr sizdədir, sızıltısı bizdədir
Sizdəki yaranın özü bizdədir…
(Abdurahim Karakoç)

-Ya Qarabağ ya ölüm…

Qarabağda qap-qara bir dastan yazılarkən, müdafiəsiz insanlar gülləyə tutularkən, körpələrin başları daşla əzilərkən kimsə m mənə deyə bilməz dişlərini sıx artıq! Ya Qarabağ ya ölüm! Başqa yol yox artıq!
Gənc, yaşlı, qadın, qız demədən canlarına qıyılmaqda,
qolları kəsilməkdə, gözləri oyulmaqda, səmaya dalğa-dalğa fəryadlar yayılmaqda,
Bir şəhidin məzarı bir dənədən çok artıq!
Ya Qarabağ ya ölüm! Başqa yol yox artıq! Televiziya verir, verincə baxılır…
O mübarək məscidlər, camilər yıxılır
Süfrədə boğazıma loxmalar taxılıır Qardaşlarım ölərkən mənə həyat yük artıq!
Ya Qarabağ ya ölüm! Başka yol yox artıq!
(Ozan Arif)

GÜNÜN SÖZÜ
“İntiqam almanı sevmirəm, amma ödəşmək adətdəndir…”

İzzət Sarı
Başkentpostası.com, Türkiyə