Bir neçə gün öncə sosial şəbəkələrdən birində təsadüfən ermənilərin azərbaycanlılarla bağlı ənənəvi videoqeybətiylə qarşılaşdım. Üz-gözündən zəhrimar yağan küpəgirən erməni “ekpert”lərdən biri iddia edirdi ki, guya azərbaycanlılar üçün Novruzun ən vazkeçilməz adətlərindən biri “ermən qanı qatılmış xamırdan hazırlanmış bayram şirniyyatı”dır. “Bu qədər də yox...”, - dedim. Yalanın, böhtanın, hətta uydurduğun yalana, böhtana inanmağın da bir həddi var. Təxminən 1987-88-ci illərdən başlayaraq, əksər həmvətənlərim kimi mənim də həddi-hüdudu olmayan, zaman və məkan tanımayan erməni nağıllarına və yalanlarına qarşı immunitetim var, təəccüblənmirəm, heyrətlənmirəm. Amma bu dəfə təəccübləndim.

...Uşaqlıq və yeniyetməlik vaxtlarımda atamın işi ilə bağlı SSRİ-də yaşayan müxtəlif xalqların nümayəndələri evimizin qonağı olurdular. Çox nadir hallarda olsa da, aralarında adda-budda erməni də tapılırdı ... Ermənilər getdikdən isə sonra onların nəinki yemək yediyi, hətta əl uzatdıqları, toxunduqları boşqablar, kəsəsi, istifadə etdikləri nə varsa günlərlə axar suyun altında saxlanılırdı. Bir qayda olaraq, həmin boşqab və ləvazimatlardan daha heç kim istifadə etmirdi, növbəti erməni, yaxud erməni olduğu şübhə doğuran qonaq gələnədək kimsənin toxunmayacağı, bulaşmayacağı yerdə saxlanılırdı...

İndi bu iyrənc məxluqlar murdar qanlarının “matah” bir şey olduğunu düşünürlər. Heyif ermənilərə zorla “vətən” edilən müqəddəs yurd yerlərimizin torpağından, suyundan, havasından, dağından-daşından... Çox heyif...

Doğrusu, bu ikiayaqlıların beyinlərindəki zəhərin nə zamansa təmizlənəcəyinə olan ümidlərimi tamamilə itirmişəm. Damarlarında axan qanın hər zərrəsinə, ən kiçik hüceyrələrinə kimi yalan və böhtan daşıyıcılardır bunlar. Saxtakarlıq, xəyanət fitrətlərindədir və çətin ki, adam olsunlar.

Hər birimiz üçün əziz olan bu bayram günlərində törətdikləri təxribatların səbəbi də qanlarındakı zəhərdə gizlənib. Üyütdükləri yalan və böhtanlar da fitrətlərindəki eybəcərliyə, kinə və nifrətə öncədən haqq qazandırmaq, Azərbaycanla sərhəddə topladıqları yeni missioner Avropalıların gözlərinə, elə onların arzuladıqları “külü” üfürmək üçündür.

Avropa İttifaqının missiyası... yaxud missioner Avropa İttifaqı. Zənnimcə, ikincisi daha dəqiq təsbitdir, sözügedən missiyanın təməlində yatan niyyətlə eynilik təşkil edir. Əks təqdirdə ermənilərin növbəti dəfə bütün bəşəri dəyərləri tapdalayaraq Azərbaycan xalqı üçün müqəddəs olan bayram günlərində qan tökmək istəklərinə diluucu da olsa reaksiya verərdilər. Amma ölü sükuta qərq olublar. Susmaq isə razılıq əlamətidir. Bu baxımdan, ermənilərin törətdikləri bütün təxribatlara, axan hər damla qana görə həm də Avropalı missionerlər məsuliyyət daşıyırlar. Təxribatların sayının missionerlərin gəlişindən sonra artması isə bu məsuliyyəti ikiqat artırır.

Elçin Mirzəbəyli